Szczęść Boże!
Mam pytanie odnośnie nauki o miłości nieprzyjaciół. Według św. Łukasza, Jezus mówi: "Jeśli cię kto uderzy w jeden policzek, nadstaw mu i drugi" (Łk 6,29). U św. Mateusza analogiczne słowa brzmią: "jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi" (Mt 5,39). Różnica niby niewielka, lecz spotkałam się niedawno z inną niż zwykle interpretacją tego fragmentu (jednak nie wiem, czy osoba, która to mówiła, jest teologiem): uderzenie prawą ręką w prawy policzek jest możliwe tylko wierzchnią stroną dłoni, a tak uderzał pan sługę, czyli osoba o wyższym statusie osobę niżej stojącą, natomiast uderzenie otwartą dłonią w lewy policzek mogło mieć miejsce między osobami o równym statusie. Gdyby tak było, inna byłaby wymowa tej nauki. Tradycyjna interpretacja to: odstąpić od odwetu, nie oddawać złem za złe, znosić cierpliwie zniewagi. Tę nową możnaby tłumaczyć inaczej: potrafisz mnie poniżyć, uderzając jak sługę, miej odwagę stanąć do konfrontacji jak równy z równym; nie musiałoby to być zachętą do odwetu, lecz do stanięcia w obronie wyznawanych wartości bez poczucia niższości, z podniesionym czołem. Czy taka interpretacja jest dopuszczalna i rzeczywiście uzasadniona realiami obyczajowymi tamtej epoki? Jeśli tak, to jak należałoby interpretować ciąg dalszy tej nauki o oddaniu szaty i płaszcza? Czy też istnieje jakieś odniesienie do panujących wówczas zwyczajów?
Pozdrawiam i z góry dziękuję za odpowiedź.