Witam. Dzisiejsza Ewangelia (Łk 6,1-5) przypomniała mi zadrę niezrozumienia dwóch wydarzeń ze Starego Testamentu (1Sm 15,7-23 i 1Sm 21,4-7). Chodzi o dwóch wielkich królów, Saula i Dawida, którym zdarzyło się przeciwstawić Prawu Bożemu - w pierwszym przypadku Saul nie nie obłożył pełną klątwą zwyciężonych Amalekitów, ocalając króla i część dobytku, wbrew poleceniu Bożemu; w drugim przypadku Dawid, uciekając przed Saulem, udał się do Nob i poprosił kapłana Achimeleka o jedzenie, a ponieważ nie było niczego innego, Dawid i jego towarzysze jedli chleby pokładne, które, zgodnie z wolą Boga, mogli jeść tylko kapłani. W pierwszym przypadku Pan Bóg odrzucił Saula, w drugim - dalej błogosławił Dawidowi, a dużo później Pan Jezus wręcz przywołał to wydarzenie nie jako naganne, ale jako przykład prawidłowej interpretacji Prawa.
Jestem skołowana tą różnicą w odpowiedzi Boga na przekroczenie prawa, a nie pasuje mi wytłumaczenie, że Pan Bóg Dawida lubił, a Saula nie :). Byłabym wdzięczna, gdyby ktoś z Ojców zechciał mi nieco wyjaśnić tę zagadkę.