Komentarze

• 2010-12-18 14:05:41

  Jak to nie można zapomnieć o grzechu ciężkim, Ojcze? "Ziutek", który 30 lat spędził w więzieniu i codziennie przez te 30 lat popełniał grzechów ciężkich ze dwadzieścia, nagle się nawraca i zostaje kościelnym. Żyje po Bożemu, jednak codziennie przypomina sobie po jednym z grzechów ciężkich popełnionych przez te trzydzieści lat życia. Chce żyć po Bożemu i męczy się okrutnie, kiedy bezpośrednio po spowiedzi przypomina sobie nagle, że wprawdzie spowiadał się z pijaństwa sto razy, ale zapomniał, że kiedyś podczas libacji kopnął "Zochę" w brzuch i ta poroniła. Takich przypominających się grzechów może być piekło całe.
  Najgorszą męką dla takich osób jest to, że dopiero po nawróceniu widzą w jakim piekle żyli. Jaki smród się za nimi ciągnie. Ale dziwne jest to, że nigdy wcześniej o Bogu nie słyszeli. Dopiero, kiedy spadają na dno, nawracają się, w Kościele katolickim dowiadują się co tak naprawdę uczynili.
  Bo o Bogu najwięcej w Kościele, a poza Kościołem "Ziutkom" nikt o Bogu nie mówi.
  - leo -

• 2010-12-18 17:04:16

  "Bo o Bogu najwięcej w Kościele, a poza Kościołem "Ziutkom" nikt o Bogu nie mówi."
  - leo -
  
  - poza Kościołem "Ziutkom" o Bogu mówi sumienie. Sumienie to jest głos Boży w sercu człowieka i posiada je każdy Ziutek i Ziutka. I nie do ludzi, ale do Boga należy sądzenie ludzkich grzechów.
  - Nisa -

• 2010-12-19 00:16:48

  Pytanie za 100 punktów: czy jeśli Ziutek nie wiedział, jak źle robi, to czy to, co sobie przypomina w procesie nawracania się, to aby na pewno grzechy ciężkie?
  - Poszukująca -

Zamieść komentarz

Pola zaznaczone * są obowiązkowe

* Imię:
* Komentarz:
	odśwież obrazek
*Wpisz kod:

Komentarze

• 2010-12-29 10:27:58

  Jeżeli to "coś" wydarzyło się w dzieciństwie - to trudno byłoby kwalifikować to jako grzech ciężki. Myślę że uniknęłoby się w ten sposób wielu dramatów, gdyby się tak nie rozdrapywało dziecięcego sumienia.
  - mc -

• 2011-01-08 20:48:08

  Ojciec Paweł Kowalski odpowiada na to innej osobie tak:
  "W takim przypadku podczas kolejnej spowiedzi dobrze będzie po prostu nadmienić, że podczas ostatniej zapomniało się konkretnej rzeczy (co też nie jest obowiązkowe, bowiem spowiedź gładzi wszystkie nasze grzechy, te pamiętane jak i te zapomniane)."
  Jak zatem jest naprawdę?
  - leo -

• 2011-01-08 21:22:15

  Naprawdę jest tak,że jest kilku jezuitów odpisujących na tym forum.Jeśli nie chodzi o fundamentalne sprawy,mają prawo inaczej wyrażać swoje doświadczenia lub poglądy na pewne sprawy.
  O.Kazimierz pokazuje drogę,aby bardziej skupiać się na miłości Boga do nas,a nie wciąż się oskarżać,o.Dariusz zawsze będzie korekt z przepisami kościelnymi(na szczęście),o.Wojciech będzie miał tendencję do liberalizowania.
  Każdy z nich stara się jak może i poświęca swój czas.
  Więc warto trzymać się "jednego ojca",ale przede wszystkim nastawić się na słuchanie swojego sumienia.
  
  - @leo -

• 2011-01-08 21:56:00

  Może dobrze wpierw poczytać sobie na temat rozróżniania grzechów lekkich i śmiertelnych. Nie bez znajomości rzeczy ojciec Dariusz wcześniej napisał, że: nie wyobraża sobie, jak można zapomniec o grzechu cieżkim; że taka sytuacja jest znakiem, że to chyba jednak nie był grzech cieżki.
  
  Po prostu trudno sobie wyobrazić, że ktoś śmiertelnie obraża Boga, świadomie przekracza przykazania, traci łaskę uświęcającą i o tym potem nie pamięta na spowiedzi. A pragnie w niej szczerze pojednać się z Panem Jezusem.
  Wklejam niżej warte zapoznania się fragmenty się ze strony teologia.pl:
  
  \"Nie popełnia grzechu ciężkiego ten, kto przed czynem nie zdawał sobie w pełni sprawy z powagi zła, którego wielkość pojął dopiero po dopuszczeniu się go.\"
  
  Grzech był raczej lekki, jeśli nie został przez nas zaplanowany, a wynikł raczej z nieprzewidzianej sytuacji, z niewiedzy, jak należało postąpić w zaskakujących okolicznościach, z nagłego przypływu silnych uczuć, np. przerażenia, osłupienia, zdenerwowania, radości, wzburzenia, namiętności itp. Planowanie zła „na chłodno” obciąża nasze sumienia np. obmyślanie planu zemsty i systematyczne realizowanie go.
  
  Popełniliśmy grzech lekki lub w ogóle nie popełniliśmy żadnego grzechu, jeśli w chwili pokus — np. w czasie odczuwania niechęci do kogoś, zazdrości, uczucia nienawiści, pokus przeciwko czystości itp, — modliliśmy się, odczuwali niezadowolenie z powodu narzucającego się zła, usiłowaliśmy czynić dobro, np. modlić się za osoby, którym czegoś zazdrościliśmy, do których odczuwaliśmy niechęć, starać się im w czymś pomóc itp.
  
  Nie popełnia grzechu ciężkiego ten, kto dopuścił się nawet wielkiego zła, jednak nie wynikło ono ani z lekkomyślności, ani ze złośliwości, lecz z bardzo zawiłej sytuacji życiowej, w której — pomimo szczerych chęci i pragnienia dobra — nie wiadomo było, jak należało postąpić.
  
  Najprawdopodobniej nie dopuściła się grzechu ciężkiego osoba, która - bezpośrednio po dokonaniu złego czynu - zaczęła szczerze żałować, naprawiać zło, przepraszać wynagradzać krzywdę.,
  
  Grzech raczej nie jest ciężki, jeśli pojawia się w życiu człowieka na zasadzie „wyjątku”. Jeśli zatem człowiek odznacza się uczciwością, stara się żyć zgodnie z nakazami sumienia, widać u niego wielką troskę o dobro, o kontakt z Bogiem, jeśli prowadzi intensywne i regularne życie sakramentalne, a mimo to w jakiejś jednej dziedzinie zdarzają mu się upadki — raczej nie popełnia grzechu ciężkiego. Gdyby bowiem odwrócenie się tego człowieka od Boga było całkowite — a tylko takie jest grzechem ciężkim - musiałoby się ono ujawnić także w innych dziedzinach życia.
  
  Według zdania wielu teologów, jeśli stopnia swojej winy nie potrafi dokładnie określić osoba starająca się żyć zgodnie z sumieniem, zastanawiająca się nad sobą, jej budzący wątpliwość grzech nie był ciężki. Sam fakt nieumiejętności określenia ciężaru grzechu, stopnia świadomości i dobrowolności działania świadczy, że grzechu ciężkiego nie było. Świadome i dobrowolne zaangażowanie się w zło nie było zbyt wielkie, skoro człowiek, zamiast pewności grzechu ciężkiego, ma wątpliwości.
  
  Chociaż grzech wątpliwy nie musi być ciężki, lepiej go wyznać w spowiedzi. Nie tyle jednak z obawy przed nieważnością tego sakramentu, ile w celu uniknięcia przeżywania różnych niepokojów w przyszłości, np. czy spowiedź nie była świętokradzka. Dopóki jednak człowiek nie dojdzie do pewności, że popełnił bez wątpienia grzech ciężki, może przystępować do Komunii św.\"
  
  
  
  - Nisa -

• 2015-08-04 12:21:20

  A jeśli nie przystępowało się do spowiedzi przez wiele lat, popełniło wiele grzechów ciężkich i nie wszystkie się pamięta? Jeśli niektóre zapomni się "na zawsze"? Rozumiem, że o ważnych rzeczach trudno jest zapomnieć, ale jeśliby tak było? Mogę bardzo się starać je sobie przypomnieć, ale chyba nigdy nie będę mogła być pewna, że to już wszystkie. A co z ich liczbą? I jak ogę być pewna, że spowiedź będzie ważna? Bardzo się jej boję
  - Ewa -

Zamieść komentarz

Pola zaznaczone * są obowiązkowe

* Imię:
* Komentarz:
	odśwież obrazek
*Wpisz kod:

Zadaj pytanie

Zadajesz pytanie do wątku: Zapomniany grzech ciężki

Pola zaznaczone * są obowiązkowe

* Imię i nazwisko:
* Twój E-mail:
* Tytuł/Temat:
* Pytanie:
	Powiadmom mnie na mój adres e-mail o udzielonej odpowiedzi.
	odśwież obrazek
*Wpisz kod: